Düşlerim

Iraktı belki düşlerim, 

Yakın olmaları gerekirken. 

Sessiz bir yığındı  düşlerim, 

Bağırmaları gerekirken. 

Renk cümbüşünde buluyordum, 

Bazen kendimi. 

Herkesten soyutlanıp  

Kabuğuma çekilir, 

Düşlerimi arardım hep.

Bir umut ışığıydı , 

Belki çoban yıldızı , 

Huduttan hududa yol alan, 

Ruhumun acısına. 

Harfler, kelimeler , cümleler...

Biri tükendikçe diğeri başlıyor.

Aşk, sevgi, acı...

Misali. 

Ne akan zaman, 

Ne de bitmeyen yollar, 

Yok yok düşlerim, 

Sanki kanatlanıp gitmişler. 

Kimi zaman 

Okyanusta bir damla suya , 

Gökyüzünde görünmez atoma , 

Bürünerek 

Durmadan arıyorum, 

Kaybolan düşlerimi. 

Uzay boşluğundaymışım gibi, 

Nefes alamıyorum hayattan. 

Herkes doğar , yaşar ve ölürmüş 

Peki yaşamak ne demek ?

Düş kurmak mı ? 

Hakikati aramak mı? 

Şimdi doğar güneş, 

Sonra batar. 

Geceydi belki tek tesellim , 

Düşler var iken...

Elimde fener, 

Arasam yok , 

Gözlerimi kapasam , 

Yine yok .

Teker teker kayıp gitmişler, 

Ayağıma diken batıyor gibi, 

Elimde kan rengi nar .

Şu kara toprak dahi, 

Bana üzülürken 

Neden düşlerim, 

Geri gelmiyor. 

Iraktı belki düşlerim, 

Yakın olmaları gerekirken. 

Sessiz bir yığındı düşlerim, 

Bağırmaları gerekirken...

07.09.2019

İzmir/Çeşme