Düşlerin Saçağında (bozgun)..........

-1-

Gözlerini
Saklayarak geldiler...
O korkak
O ihanet dolu gözlerle...

Rezil, iğfal
Ve sefil gözlerle...

Murdar hayatlarından
Kirli atıklarla,
Eprimiş ruhlarla,
Asılsız nüshalılar
Gün yüzüne geldiler...

Şafakları bulanmış,
Şakakları buruşmuş
Sabahların avlusuna,
Ceplerinde kaypak
Elleriyle geldiler...

Hiçbir şarkının okşamadığı
O zifiri ruhlarıyla
Sızdılar çatlağından
Düşlerin saçağına...

Şefkatlere bürünerek
Kaltakça geldiler...

Çünkü bu puşt ömürlerinde
Bacak arasına sıkıştırılmış or..spuluklarını,
Leş duygulara gömülerek
İnsansallıktan soyulmuş kabuklarıyla;
Sümüklü böcekler gibi
Yol kıyısında, işenmiş ağaçlar gibi
Menfur hayatlarıyla,
Cilalanmış yaltaklıklarıyla,
Azgınlılarıyla,
Tükürülmüş yüzlerinin umursayışsızlığıyla;
Çürümüş dişleriyle,
Kokmuş etleriyle, gelip sızdılar
İncecik sular gibi
Düşlerimizin
Irmak yatağına...




Yenildi, ve hep yeniliyor iyi
Kötünün karşısında
İçinde saflığıyla,
Bembeyaz sayfalarıyla,
Günahsızlığıyla...
Ve onuruyla
Yenildi aşklar,
Yenildi ütopya,
Yenildi nakaratlar...

/ Bu vebalı dünyanın, terli zamanında
Sevgiler silikleşti, çürüdü gülüşler
Düşlerin bozgun saçağında... /

Büyüdü ihanet
Büyüdü zulum
Büyüdü uçurumlar
Ve düşler
Ve umutlar
Piç bir bebek gibi
Ortada kala kaldı usta...


-2-
........................
............

Gideceğiz elbet
Çocukların gözlerinde karartılmış akların
Yazgısını yargıladığımız kahırların
Koynumuzda sakladığımız ayrılıkların
Ufkunda, terk edilmiş aşkların
Ve söve söve yaşanılan kentte
Seve seve verilen selamlaşmaların...

Asılsızlıkların, nüshasızlıkların
Paysız ve paydasızlıkların dünyasından...

Gideceğiz göğünden elbet
Bu kirletilmiş, iğfal yarınların...
Bu ihanet
Bu zulum
Bu kaltaban
Bu yavşamış zamanların...
..........
..............

Çünkü gök gülümsemiyorsa artık, gün ışıklarının
Son kırıntılarını topladığı
Kuşların kanadında...

Verilen bir bedelin
Harcanan bir emeğin
Bozguna uğramasındandır...

Düşler yitiriliyorsa alınlarda,
Aydınlıklar örseleniyorsa,
Harcanıyorsa sevgiler
Bozuk paralar gibi...
Analar susuyorsa çığlıklarını, doğumlarda,
Mazgallarda, çarmıha geriliyorsa umutlar,
Alçaklaştırılmış zamanın sefaletinde
Duvarları çentikleyip, delemiyorsa öfkelerimiz...
Piçleştirilmiş bir ömür
Hiçleştirilmiş bir ölüm
Gibi kalıyorsak ortada...

Ve hayat,
Sızıyorsa göğsümüzden
Zehirli atıklarıyla,
Kirletilmiş duygularıyla
Gölgeleniyorsa üstümüze...
Elbet gideceğiz bir gün
Bu yüzü tükürülmüş akşamlardan...

Yaşamak tutkusuyla gideceğiz
Bu rezil, bu savruk hayatlardan...



M.H

Temmuz-2009