Düşman Geceden

Aşkın, dokunduğu her ne varsa, çürütüyor,
Bıktım karanlığımı aydınlatmayan geceden,
Güle bak, diken görünür! Güne bak, gece!
Bıktım gecesi ıslah olmaz, düşman geceden...

Cümleler geçer kafamdan, unutamam adını,
Aşk yorgunuyum, söyle, gönül, kime yaslanır,
Beni es geçip, başka mekana düşerken ışıklar,
Bıktım her anımı karartan, düşman geceden...

Dumanlı yaylalarımla, nasıl nefes alabilirim,
Yüreğe, ak ümitlerimi salsam da, gece boyunca,
En güzel yerlerinde uyandırır, senli rüyalardan,
Bıktım uykularımı dağıtan, düşman geceden...

Bekleyiş, beni tarumar etse gecenin koynunda,
Her gece, beni yalnız bırakmadın ki, ben leydin,
Bir avuç umutlu gönlüm, yosun tutulu hüznümle,
Bıktım her gece yol gözle ten, düşman geceden...

Gölgeni doğacak güneşim diye duvarımda izlerim,
Özlemini toplarım, şafak sökene kadar gecemde,
Gecem sensiz, geceler sessiz, her yan hasret tuzağı,
Bıktım yılları kaybettiren, düşman geceden...


(Kemal Yenice)