Düşmek Zor

Ben bu şehire bağlı değilim artık
Burada mutluluklar vardı bir zamanlar
Denizi yoktu ama dalgayı aratmayan saçlar vardı
Yeşili çoktu ama gözleri gibi mavisi yoktu
Bu düşüş zor

Kayıp giden beş parmak söktü bu kalbi
Direne direne son kavşağına geldim bu şehrin
Gece lambalarına son bir kez daha baktım
Yoldaki çizgiler hadi dedi çık artık
Kustu şehir beni baştan aşağıya sorgusuzca
Bu düşüş zor

Daha dün yaşandı işte şuracıkta
Yeşile dönmeyi bekleyen trafik lambaları
Seninle donmalıydı aslında bu dünya
Hiçbirşey hareket etmemeliydi
Yanlızca sen kalmalıydın benim yanımda
Bu düşüş zor

Kral olsam ne olurki şimdi

Sarmaşıklar kapladı yüreğimin herbir damarını
Ben aksın dedikçe soğuğa yenik kalıyor kanım
Bir mısra gibi hece gibi oluklarımdan süzülen duygular
Sözlerimde bir bilmeceki çözmeye ramak kalıyor
Bu düşüş zor


Sade değil duygular bunun içinde gerçekler var
Baharları unutalı çok oldu yok artık denizde dalgalar
Ve birde sol yanım var yarım yamalak seksede hep var
Her yarım kaldığında birdaha tazelenen duygularım var
Bu düşüş zor


Yüreğimdeki kabus boğar bazen gecelerimi
Ay ışığı gözlerimi kaçırır yıldızlar nankör hep kayar
Dünya neden böyle alışık olmadığım gibidir
Herşeye rağmen hatırladığım bir YAR var
Bu düşüş zor


Boy boy hayellerimizin yaşandığı bir bahçe
Kırık ayaklı bir masaya dönmüş ve ben malup
Kapana sıkışmış gibi yüreğim sanki kaçış yok
Çıkmaz sokak gibiyim bir çocuk nasıl korkuyorsa
Bu düşüş zor


Elimin tersine gelecek birgün biliyorum yeter diyeceğim
Her geçen gün biraz daha yaklaştırıyor beni sana
Bu hüzünlerim neşeye dönecek birgün sonunda
Al diyeceğim al artık zaten yaşanmıyor bu dünya
Bu düşüş zor


Yaralı ömür ziyan ettin talan ettin dünyamı geçtin
Ne istedin yüreğimdeki sermayem sevgi kesemden
Ben her açtığımda içini yemliyordum gergin sevdayı
Cesaretmi bıraktın elimden zorla aldın alalı herşeyi
Bu düşüş zor


Rengarenkti herşey sen yoluma çıkmadan önce
Boylu boyunca gölgelendiğim dallarımda vardı yolumda
Düşen her bir yaprak önce yanıma yatar sonra uçardı
Savururdum sevdiğimin başından aşağıya toprak olurdu
Bu düşüş zor


Kızarmazdı gözlerimin bebekleride senden öğrendi yanmayı
Omuzlarına dayanmış bir sevgili o an cennet mekandı
Hele bakarken o tomurcuğun bir güzel gül açışı vardı
Daha deymeden kararttın köklerini kokusu elimde kaldı
Bu düşüş zor


Anlatamadım değilmi yar sığmadın yine değilmi
Kökünden sökercesine yüreğimdeki yangını
Uğruna milyonlarca gönülde dolaştırmayı yar
Anlatamadım değilmi yine içimdeki sancıyı
Bu düşüş zor


Toz toprağa bulansada yüreğimdeki sevgi
Küf tutmuş şiirlerimde yaşayacaksın
Sana yorgun düşüp gelsede bu beden
Son nefese kadar sen hep olacaksın
Bu düşüş zor


Elbet bir tohum yeşerecek bu filizlerden
Sapha sağlam bir gövdesi olacak elbet
sevgililer rüzgar estiğinde bu gövdeye sarılacak
Sarılan sevgilere beraber kuçak açacağız


Habib Göktuna