Düşmesin Gamzelerine

Son sigaram bu....
Hasret dumanını içime çektiğim,
Gecenin ayazla müttefik kurduğu,
Titrek bir sara nöbeti vaktinde...
Gözlerimin önünden gözlerin,
Hızla akarken ve,
Nefesimde,soluksuz nefesin,
Son defa dolanırken,
Yanımda hayalin...

Sen yanımdayken...
Ateş böcekleri...
Öldürürdü...
Meşakkatli gölgeleri,
Güneş ilk bize sarılırdı,
Her yeni doğuşunda,
Üzerinde ipekten,sarı sabahlığı ile,
Beni,sen varken tanırdı.

Yağmur en sevdiğimiz şeydi,
Çünkü zamansız zamanlarda,
Göz yaşı değildi o bizim için,
Damlalar...
Silüetimize yavaşça kazınırken,
Aşk önümüzde eğilir,
Biz tek gönül olmuşken,
O,ikimize bakmaktan çekinirdi.

Bahar vardı sanki hep,
Bütün sokaklarda,
Küçük bir kız çocuğu misali,
Elleri...
İlk düşen cemre gibi,
Gözleri yeşil...
Sandık...
Yedi düven böyledir,
Ömür böyle sürecek,
O vakitler,sarı ölüm
Bizden çok uzaktı.

Kelebekler uçmamıza yardım ederdi,
Biz semada raks ederken...
Onlarda,yürekleriyle eşlik ederdi,
Hiç bilmezdik ikimiz,
Yerle yeksan olabileceğimizi,
Kelebeklerin...
Hatta...
Meleklerin bile,
Kanatlarının kırılabileceğini.

İşte şimdi...
Sensizliğin tınılarında gezinirken,
Bitmek üzere,son sigaram,
Karışacak ruhum birazdan,
Cüzamlı alevlere,
Şahadet öncesi,son sözlerimde,
Bedbaht yüreğimde...

Giderken tek düşündüğüm,
Ben yanında yokken...
Aydınlık her daim yanında olsun,
Gölgeler düşmesin gamzelerine,
Sema yine ağlamasın,
Göz yaşları düşmesin gamzelerine,
Bahar hep seni bulsun,
Sarı ölümler düşmesin gamzelerine,
Ömrün boyunca uçabilesin,
Kırık kanatlar düşmesin gamzelerine.