Düşnaz

keder demini almış
kapatınca gözlerimi dünyaya sığmıyor sevdam
bir volkan içimde püskürtüyor lavları, yan
acımı öp
içerde çocuk unutulmuş, dışarısı kurşunları iltihaplı gökyüzü
uçuşan bir afişte zulümden utanan sözler
vicdan susuyor
yaşam boz
siyah ve beyaza boyanmış camiler
sesi çıplaklar giremez
mevsimler loş
mendilleri işlemeli kızlar ağlıyor
etkisiz elemanlar tekne turunda
dünyanın kutlayacak çok günü var
yamaçda toplanmış çocukluğun yarasından kime ne
vitrinler tuzak, aşk nerede
su sızmıyor para ile lüksün arasından
sancılanır içimde bir giz
bir ülke ister, kardeş kardeşe dağ
kürdili hicazkar susunca güneş
dağlandım
nur topu gibi bir gün buluşalım
söz ver bana bir daha büyümek yok


yaşamak neyin çınlaması
ağlamak mı istersin, susmak mı
dışarısı haziran teri, içim ızdırap ayazı
işte o zemheri işte
ruhumuzu darmadağın ürkütür

baktım çözülmüyor bilinmezler
içimdeki yangın katile benziyor
çağırdım göğü
üstümüzü örtmek için
sevgili
biz sevişmezsek
ölürüz...