Düş/süzün

Uyandım, ilk göz açtım; muhtacım
gözlerine annemin ve sütüne; nasıl da açım.


Kırık görüntülü, mat objeler seçiminde
yetisiz, çırpınırken bitmemiş deminde


kalmışım geçzamanın; bilemem, bu düş
münhal görüntü mü? Bulutsu gri, gümüş,


renkyansısı geliyor dönerek, helezon
biçiminde; hatırladım, işte bu dün;


sanki ölmüş ve uzanmışım; ölçüsüz
göründü dünya, ilk defa gündüz,


uykuya geçmek üzereyim yeniden.
Arayı uzatmadan, hızlıca geri giden


kafileler arasında ufak ufak,
molasız adımlar atarken şafak,


düş görmüş gibi olmak son defa uyanınca,
bel ki de son uykudan; umut doğar, anca


vakit gelir, güneş parlar mekânında düş/süzün,
bitirir geceleri;
lacivert, eflatun çiçekler açar leylak ufkumda bugün,


ah! Buruk bir bayrammış bizlere
ve taşlar el öptürmez ağlayan öksüzlere!


2012 Kurbanbayramı / Elazığ