Düşümdeydin

Gittiğin günden beri,
Sen vardın her baktığım yerde.
Kafamı nereye çevirsem, karşımda sen
Sanki yanımdasın her anımda.

Geceleri düşümdeydin,
Bana geliyordun, bir trenin en ön vagonunda.
Garın soğuk taşlarında bekliyordum, gece ayazında.
Tren yaklaştıkça yerimde duramıyordum.
Kalp atışlarım hızlanıyordu,
Terlemeye başlıyordum heyecanımdan.

Tren yaklaşmakta,
Bu küçük kalbim fırlayacak yerinden.
Tren durdu, kapılar açıldı.
Bir güzel süzüldü ön vagonun kapısından.
Bir gelişi vardı, öylesine özlemle dolu.
Sanki dünyalar benimdi o an için.

Sabah güneşi doğunca penceremden içeri,
Ayrılınca kirpiklerim birbirinden,
Tekrar kapattım gözlerimi.
Düşümdeki sana dönmek istedim yeniden,
Yarım kalmıştı düşlerim.

İlk işim tren garına gitmek oldu sabahtan.
Garın soğuk taşına oturmak.
Bekledim gelecek olan treni.
Saatler sanki durmuştu bana inat,
Hiç geçmiyordu, akması gereken zaman.

Beklenen tren gelecekti,
Gelmeliydi, gelmesi gerekiyordu.
Çünkü seni getirecekti bana.
Sen olmalıydın, en ön vagonda.
Hani öyle olmuştu düşümde.

Saatler geçti, zaman akıp gitti.
Beklenen tren daha gözükmedi ufukta.
Güneş battı karşı dağın ardından.
Ne gelmesi gereken tren geldi...
Ne de içinde sen...