Düşün ki kalbine yanaştı ellerim

İzin ver, Sev/da Gi/yinişime Li/man ında
Yosunlardan aşk urganı öreyim salına
Sahiline vursun gamım kederim
Hatırlıyorsundur eminim...
Kirpiklerinin arasından nasılda gelmiştin
Yanıma, menzili yarım mil kordon boyunca...

Ten üstünde süzülürcesine uçuçtu saçların
Düşlerim martılara takılı, yükseldi bir an
Algımla dalga geçercesine
Aklımı kavruk sularla yakmıştım.

Hatırlıyorsundur tutuk kalışımı!
Gökkuşağı değmişçesine dokunuverdi yanağıma
çıkıverdi kirpik yaylarından şakağıma
Giriverdi alnıma...
beynimin tam da sen lobuna
yerleşiverdi koskoca bir Demet, ismin...

Düşün/sen sevebilmiştin beni, bir keresinde...
çocukluğundan bu yana ilk defa
Evet, sevebildin sonunda...
Bahçeler arası duvar boylarında, iki çocuk
Gözleri tuğla tozlarından kapalı
Yosun tutmuş neminden tozlar
Değmişti gözlerine dudaklarımdan önce
ve görebilmiştin o anda...
Demirleri delen parmakların ucunda
yeşile yakışan kahve gözlerinle, nergis selamımla...
Düşün ürkek yüreğini yerinden çıkardı
ellerinde...
yani ellerinin değdiği yerde atardı, yüreğin...
Titrekliğine ceylanları resmederdim
tellerden çizilen bileklerim tuval denginde...
Yüzüme bulaşan boyalar yüzün renginde...

Korkma diyemeyen sesim, sessizleşti
Kork ama pençe değildi ellerim!
Ellerimin haritasından okusaydın beni
Bir baksaydın yıllar sonra ne çok sevecektim seni
Avuçlarımda şair izler...
Avuçlarımda aşık izler...
En çok adam gibi çizgiler
ki
Babamdan miras almıştım hepsini
ve anne sütüyle beslemiştim...
Beraberinde onbeş santimlik cetvel kabartması
ilk öğrendiğim okulda, hiyeroglifler...
Bir aslan ve bir ceylan arasına işlenmiş kızıl yürek
işte avuçlarımın sığabildiği bilgiler...

Diyelim ki sevebilmiştin beni...
Fidan boyunda hayallere kanaatkar
İki yanak arası temasa tamahkar
hallerimi sevmiştin belki!
Evet, sevmiştin demek ki...
Fersah fersah gitmelerime kızıp
ve daha düşmeden inciler gözlerinden
yanaklarından denizime, fırtına olurdu sessizliğin.
Dalga sırtlarında bulurduk birbirimizi
Sana her seferinde şiirle geldiğimde
Haykırışına hayran olurdum
ve göz bebeklerin ağlamasın diye
Şiirimi viglada rüzgara okurdum.

Düşün ki! kalbine yanaştı ellerim.

Yüreğin liman kentiydi, yüreğim kaçak gemindi...
Düşün ki! aşkımla beslenmiş suların
ve aşkımla bezenmiş surların
okyanus muhteşemliği olmazmıydı
bir gün kumsalına serpilen sevda kumların...

Bağışla, bunca, dilden akan kelam deryamızı
Ben şairim yine de, sevda tutucusuyum yani
Sözcük tayfasıyla beklerdik ağlarımızı.
Ne bilsin gariban harfler, dibini denizinin
Bağışla, çaldığımız vakitleri, öldürüp zamanımızı

Merakım var aslında, son sualim birazda...
Gemim layıkıdır gönlündeki limanın
bilirsin...
Ya sen!
Yükünü kaldırabilecek kadar Deniz misin?
tüm mahlukatı sığacak aşkımın
düşünmelisin...

20/03/2013
Adana