Düşün Ölüm Var Beşer

Düşün hem de bin defa düşün
Sonra dök hançerenden diliine gelen cümleleri
Dudak kıvrımından
Ya çarpacaktır tokat gibi bir arsızın yüzünün şafağına
Ya dokunacaktır gönülle gören bir dost selamına

Düşün ...
Efkar-ı gecelerde hangi duaya el açardın gözyaşlarında
Bir tutam mutluluk düşsün diye toprağının rahmine
Hangi buluttan medet umardın bir damla katre uğruna
Kupkuru bir çölde vaha değil midir umut
Onca kalabalık yalnızlıklar içinde
Sen aldan
gökkuşağının dünyaya akseden yedi rengine....

Her beşer ölmek için geldi
dünya denilen geçici misafirhaneye
doğruluk sunuldu soframızın baş köşesine
bir de
zehir tadında bir hayatın cezbeden gülüşü
merhamet iliştirildi yakamızın kıvrımına
cepkenimize de bir parça vicdan konuldu
düşün hem de bin defa düşün
merhametin tebessümüne mi güvendik koşulsuz
yoksa avuçlarımızda büyüyen acımasızlığın tırnaklarına mı

Düşün
Yaşamak denilen ağrılı zamanın
İmtihanıydı soluduğumuz nefes
Unuttuk arsızca

Ondandır acıya kardeş oluşumuz
Sükut-u huzurdan uzaklaşmamız ondandır beşer
Mazlumun elinden tutarken kılı kırk yarmamız
Haksızın yanında saf tutmamız
Ondandır.

Düşün
Hesab-ı mahşerde kan tutar avuçlarımız
Dilimiz utanır sahibinden
Biz
Saklanacak bir gölge bulamayız.

Düşün
Değer mi kalbi tutmak varken fırlatıp atmaya
Ebedi bir hayatın zevkinde mest olmak varken
Üç günlük dünyaya ömrümüzü satmaya
Tutun şefkatin anne kokan ellerine
Baba gözlerindeki asaletin azametiyle yaşa


Düşün
Topraktan geldik
Toprağın bağrına döneceğiz
Ektiğimizi biçmek var beşer
Düşün
Ölüm var beşer