Düşünün

Bir gökyüzü düşünün hayallerin yer aldığı
Bir bulut düşünün her hayalinin kırıldığı

Bir insan düşünün karanlıktan korkmasına rağmen
Kendini bulduğu yerin tek yerin karanlık olduğu

Bir çocuk düşünün dizlerini kanatmasına rağmen
Sevdiği tek yerin park olduğu

Şimdi sorarım size neden insanlar
Her olumsuzluğa her nefrete rağmen
Sevmeye, gülmeye, eğlenmeye devam eder?

Acılarını bastırmak için mi yoksa
Her acının geçeceğine inandığı için mi?

Yoksa her acının başladığı yerde yerde
Biteceğine inandığı için mi?