Düşünün Allah Aşkına

Genç bedenin yorgun beyniyim
Yorulmaz görünsem de
Yaşımdan çok çok büyüğüm
Çok küçük görünsem de

Dil bilmem yürüyemem
Konuşmayı hiç beceremem
Turabım ayaklara
Yerden yükselemem

Farzedin sürüngenim
Ama çatal dilim zehir saçmaz
Beklide kendi halin de
Timsahım dişleri dökük

Sadığımdır havlamayı bilmem
Beklerim kapıyı
Sahibim zalim olsa da
Oynayan kulağım
Sallanan kuyruğum
Beni taşlayan insanlaradır

Miyavladığım duyulmaz
Pençelerim kapalı
Tekme vuranı cırmalamaz
Kül kedisi gibi görünsem de
Kar dır benim asıl yatağım

Sesim güzel diye anırırım
Yükü de çok ağır taşırım
Kemiklerim ince olsa da
Arpa istemem
Samansız boş torbayla da
Yaşarım.

Çiçekleri sevmem
Bal toplayan arı değilim ki
Taş altında kıvrılan
Solucan gibiyim
Herkes tiksinir benden
Bir çalıya takıp fırlatırlar hemen
Düştüğüm yer nemliyse yaşarım
Kuruysa nemimi emdirir
İntihar habercisi
Olurum kendime

Eşildik çe toprak ben çıkarım
Önce ürkütücü kıskaçlarım görünür
Sonra uzun bacaklarım
Kaçışır insanlar akrep görmüş gibi
Bilmezler kendini zehirleyen
Tek zehirli insan benim.

Sevgim zehir gözyaşım nehir
Düşünün Allah aşkına
Yaşarken ölen kimDİR.

08/11/2012
MALATYA