Düşüş

//Sen hiç,
Düşlerinden düş/tün mü?
//

Bir balık yüzüyor usumda bu gece,
Denizlerden yukarı düşmüş bir hali var,
Gözlerimde tuzu paylaşıyoruz,
Hangi ağa takılacak mavisi diye,
İçimden geçiriyorum.

Dar bir koridorda altlı üstlü portrelere bakınırken,
Üzerimden geçen sürrealist fırça darbelerini,
Düşünüyorum,
Renkleri bile resmedilenin seçemediği bir dünyada,
Tuvale akmak için hızla yaşıyoruz,
Korkuyorum.

Kaf Dağı'nda buluyorum bir anda kendimi,
Çehresiz bir avcı var yanında kurşundan dizeler,
Sinsice gidiyor;
Anka'nın ardından,
Sis perdesi yardım ediyor adam bozuntusuna,
Yıkanırken kor alevlerin içinde cancağızım,
Vuruluyor tam gözlerinin içinden,

Ağlayamıyor,
Küllerinden doğamayacak artık.

Papatya yaşamı arzuluyor beyaz ölüm peşinde,
Bülbül susuyor yasa bürünmüş sesi,
Yavaş yavaş koyveriyor çiçek kendini ağıtlara,
Zemheri yeniden kazanıyor tek kişilik oyunu.

Yıldız güceniyor semaya arkasına alıp ötekileri,
Ay'ı da kandırıyorlar bir ufak fısıltıyla,
El etek çekiyor ışık kentlerden,
Kentler zifiri.

Seni buluyorum kriz bekçisi bir sokakta,
Bir anda kayboluyorsun,
Bitkin bir halde eşeliyorum,
Tüm caddeleri,
Ki ben seni evvelden tanıyorum,
Tüm bu yerlerde senden hatıra izi kalan,
Avuç içlerimde.

Sana ait uçurtmanın kuyruğuna uzanırken,
Tutuyor beni acımasızca,
Kalabalıklar,
Bağlıyorlar ruhumu hasır bir iskemleye,

Sonrası.

...
Böyle üç nokta işte sonrası.

Düş/üyorum düş/ümden.

//Düşerken//

Tümcelerim kan revan içinde kalıyor sensizlikte,

Boğum boğum düğümleniyor anılarım,

Kum taneleri yükseliyor tam iki ölüm boyuna,

Tanıksız bir yok oluşun sanığı oluyorum.

//Uyanış//

Yeniden buz gibi yatağımda yalnızlığımı tersliyorum,
Kendime geldiğimde.

Belki bir gün geri dönersin diye kapıyı aralık bırakmıştım,
Göğün gamzelerine,
Ve bütün gece gölgen eşikte oturup beklemiş,
Başucumda kırmızı rugan ayakkabıların ile beraber,
Tüm o,
Sonsuz düşüş boyunca.