Duvar

Uyan anne,
Penceremizin camı kırılmış.
Uyan,
Bak hava kararıyor,
Babam geldi gelecek
Yemek yap anne
Bebeğim aç ağlıyoruz bak
Ne olur uyan.

Anne, hasta mısın?
Ambulansım kırılmış anne
Sirenleri çalışmıyor ki
Nasıl götürürüm hastaneye

Komşumuzu çağırayım
Arif amca koş
Annem uyanmıyor...

Hadi oğlum gel
Annen cennette uyanacak
Sen orda görürsün anneni
Zalim, zulmünün ispatını kazıyor bak
Bu coğrafyaya.
Her karış toprak dile gelecek
Şahid olacak bu zulme
İşte suçlu bunlar diyecek.

Kim amca;
Kim beni yetim bırakan.
Bak,
Çevrende gördüğün duvar
Koca bir dünyayı ayırıyor bizden
Bu öyle ki bizi değil
Bu zulme karşı çıkmayanlarla aramızdaki sınır
İşte asıl onlar
Zulmün, haksızlığın içinde mahkûm.
İnsan ömrü ne ki.
O sessiz yığın
Ebedi bu zulmün ahını alacak
Yarın mahşerde, hepsi birbir çağrılacak.
Bu duvar bunun için oğlum;
Mazlum ve zulme sessiz kalanları ayırmak için...

(Ocak 2010)