Duvardaki Duyarlılık

Taş kalpli saydığın duvarlar,sırdaş olup sır saklayabiliyorlar.
Bir kader arkadaşı gibi yalnızlığını paylaşabiliyorlar.
Derdine üzülen sahte gözler kadar -nemlenerek- ağlayabiliyorlar.
İçini dökmeni sessizce dinleyip,rahatlamanı sağlayabiliyorlar.

Odun yapılan ağaçlar,oluveriyor duygularını dökebildiğin kağıtlar.
Rüzğarlara eşlik edip derdine yakıyor, hüzünlü ağıtlar.
Sürünüyor -senin gibi-yerlerde,bahtı kara yapraklar.
Bu hisleri anlayabilir mi?'''Odun''' dahi olamayan;ahmaklar.

Vefalıdır yüzü soğuk; kara topraklar,nefes alıyorken sırtlarında taşırlar.
Hem-hal olurlar, hatta ekmeğine aşına karışırlar.
Kimlik sorgulamaz,şart koşmaz,seninle tanışırlar.
Merhametli anan gibi,bağrına basıp,ebediyetle acırlar.