Duvardaki Resim

Şöyle uzanmışım koltuğa iki seksen,
Geçmişi tarıyordum kafamda,
Birden gözlerim duvardaki resme ilişti,
O zaman daha hızlı canlandı,
Geçmişimdeki yaşantılar.
Neydi be o günler.
Mutluluğumdan kalan tek eser.
Evlilik resmiydi dvardaki,
Eşimle ben,
El ele tutuşmuş,
Gözlerimiz gözlerimizin içinde,
Aşkı yaşıyor,
Mutluluğu nefesliyorduk içimize.
Ne günlerdi be o günler.
Hala içim gidiyor,
Yaşadığımız o,
Mutlu günlere.
Diyorum bazen kendi kendime,
Ne yapsam,
Yeniden mi evlensem acaba.
Tabiki başkasıyla değil,
Canımdan çok sevdiğim eşim ile.
Olur mu dersiniz,
Sizler ne dersiniz?
O mutluluk pozları,
Bir daha resmedilir mi dersiniz?
Hiç sanmıyorum,
O günler geçmişte kaldı,
O gün yaşananlar mazide kayboldu.
Kaybolmayan tek iki şeyimiz var,
Bir aşk ve sevgimiz,
Ve bu mutlu yuvaya kattığımız,
İki birbirinden tatlı çocuklarımız.
Daha ne isteyebilirimki,
O resim duvarda asılı kalsın,
Hiç bitmesin kıskanılan mutluluğumuz.
Her ikimizinde sizler için duası,
Sevdiklerinizle ömür boyu mutluluğunuz.