Duvarlar

Ben hep yüzüstü yatıp uyurum
uyumadan önce hayaller kurarım
yatağım hep duvarın dibindedir
hayal kurarken duvarın o girintili çıkıntılı
tuhaf kabartılarına bakarım
küçükken oyuncaklar çizerdim kabartılardan
hepsi birbirinden farklı
bazen bir uzay gemisi
bazen bir yarış arabası
sonra büyüdüm biraz
hayaller okul olmaya başladı
ortasında kocaman havuzu vardı
kocaman ve duvarlarındaki kabartılar
hayal kurmak için özel yapılmıştı sanki
lisedeydim o zaman
bazen bir mühendis olurdum
bazen bir pilot kendi kafamda
kabartılardan kurulu düzeneklerde deneyler yapardım
uçaklar çizerdim kafamdan
başka benzeri olmayan
ama illa ki pilot ben olacağım
yoksa duvardaki uçak kaybolurdu
aradan zaman geçiyor
ben daha da büyüyorum
hayaller gerçek oluyor
mühendis oluyorum sonunda
ama işsiz güçsüz zavallı
duvardaki şekiller değişiyor
ezilmeyeceğim yıkılmayacağım diyorum hayata karşı
şekiller ev çiziyor artık
güzel kızlar çiziyor akıllı mantıklı
bir dolu çocuk cıvıl cıvıl
kızlardan biri gerçek yarim
yüreği tümüyle sadece bana açık yarim
gözleri öyle bir bakıyor ki sevgiyle
uçuyorum bakışlarıyla ve
ben onu onun beni sevdiğinden çok seviyorum
artık şekiller netleşiyor kafamda
aslında sadece duvarda
evdeki duvar öylesine dolu ki
yeni hayaller kuracak
yeni şekiller çizecek yer kalmıyor
o zaman siliyorum eskimiş köhne hayalleri
yerini taze yeni yeşeren
dopdolu hayallere bırakıyorlar