Duy Beni
Hicranın gölgesi düştü yüzüme
Bilmez güneş beni ay beni Yusuf
Kah geceme uzan kah gündüzüme
Üç yüz altmış beş gün say beni Yusuf
Nalanım, adını heceler nalem
Yazam seni desem kırılır kalem
Dönerken şu dünya dönerken alem
Sende sabit kılmış Hay beni Yusuf
Gözbebeğimdesin sen nakış nakış
O yüzden bin kere sen der her bakış
Ne yaz istiyorum ne bahar ne kış
Umut iklimine koy beni Yusuf
İhsan eyle no'lur ben bir gedayım
Adım konulalı hep elvedayım
Boşlukta kaybolan garip sedayım
Yakub'un dilinden duy beni Yusuf
Beğenen, yorum yapan herkese teşekkürler...
ellerine sağlık.
yusuf'un gözleri ışıl ışıl,babasına en yakın dost,en büyük sevgili olacağı günler daha da yakın.duy beni derken birileri de beni duysa keşke.pfsss
Yine hece, bu sefer hiç kafiyesine düzenine bakmayacağım; çünkü genelde eksiksiz oluyor.
Ah muhteva,illa muhteva,hele muhteva...
[b]Yusuf[/b] Şair Yusuf'a yakarmış 'duy beni' diye peki Yusuf'un halini kim bile? Kuyu O'nda... Sır O'nda... Sırta O'nda...
Bilmem bunca hengamenin, bunca çilenin tek adı şiir midir? Ve hangi dize Yusuf demişse bir tek burada şaire inanıyorum. Her şeyin yalan olduğu, çoğumuzun bir çıban olduğu şu zamanda bir tek 'Yusuf' sözü inançlarımın ellerinden tutuyor ne garip ve ne güzel...
Yine bir çocuk ve özlemi ve yokluğunun çilesi işlenmiş hazin hazin. Bad-ı sabada öten o dertli bülbülleri anımsattı dizeler. Gülzar haberdar mıdır acep? Yok mudur bu gurbetin bir bitiş günü? -Kader ve kendi elimizle kazdığımız kendi mezarlarımız belki de bunca sualin cevabı.
Eyvallah doğmamış çocuklara şiir yazasım geldi sayende.
Tebriğimin az geleceği mahcubiyeti ile...