Duy Şimdi.....

Geceydi ve soğuktu hava
yerler ıslaktı, saçların ıslak
ben, sırılsıklam.
dolular boşalırdı kirpiklerimden
içlerime çığ düşerdi.
sen, giderdin hiç ardına bakmadan
ben, biterdim her adımında.
bir daha diyordum Allahım bir daha,
dönse bana, görsem gözlerini son defasında
dudağımı kanatırken ısırıklarım
tırnaklarım kırılırken saç diplerinde
ip lere çekilirken sevdam
düşerken kalem.
giderken kellem ardında,
biterken aşkım, görseydin ya.
öpseydim ya gözlerini son defa,
ölseydim ya bebeğinden bir tanam,
gömülseydim sana.
gömülseydim...








Karaydı an, sönmüştü ışıklar
sokaklar boştu artık.
yoktun köşe başlarında, dönmüştün
bölmüştün beni, ölmüştüm...
gömülmüştüm kör sokağın içine
taşı yoktu mezarımın, yazıtı yoktu
kanıtı yoktu kurşunun.
vuruluşumu gören de yoktu hani
yoktun artık aşkım, sen de yoktun.
baykuştu sala mı veren sadece
bülbüldü ağıdı yakan,
sen kokan güldü elimde kalan
soluğuma karışan adın.
bir de, resmindi son kez çizdiğim
saçlarındı süzüm süzüm sürüdüğüm
kan kızılı yürüdüğüm sokakta
özümdü döktüğüm yol ortasında
bitişimdi gülüm, bitişimdi
gidişindi ölümüm
duy şimdi gülüm
duuy...
duy..
duy ve gül...!