Duygu Efsanesi

Bazen bir ay doğar ya
Akşamın ilk vaktinde
Bazen bir güneş çıkar
Bulutlar arasından

Bazen fışkırıp çağlar
Sessiz akan bir ırmak
Dans eder bir ahenkle
İnciler deltalarda

Bir duygu efsanesi çırpınır
Gözlerinden gönlüme akar
Bir zaman tüneline girer
Ay sabahın ışığını görürse

Bazen çocuk olur ya insan
Taşar içindeki duygular
Bazen nazlı bir çiçek olur
Koptuğunda ağlayıp solan

Bir demet gül alır eline
Altın damlar sanki dilinden
Dökülür nağmeler gönlünden
Başı önde sevdaya tutsak

Sonra derin bir sessizlik
Bir rüzgâr başlar fısıltıyla
Öylesine bir duygu yüklü
Denizde dalgalar şiir olur
Ve bir şair ölür sonunda