Duygu Sağanağı 2

Soğuktu
Sanki şehir buz tutmuştu
Güneş ısrarla bulutların arkasına saklanıyordu
Bir ara çıkar gibi oluyor
O da beş ya da on saniye sürüyordu

Sessizdi
Ayaklarının sesi bile duyulmuyordu
Görüntüsü bir anda kapıda beliriverdi
Öylece durmuş içeriye bakıyor
Sanki birşeyler arıyordu

Kibardı
Yumuşacık sesiyle
Tane tane konuşuyordu
Bilimsel Şair'i arıyordu
Çok önemli bir konu hakkında
Onunla konuşmak istiyordu

Kararlıydı
O kadar düşündükten sonra
Bir sonuca varmıştı
Herşeyi göze alarak nihayet
Bilimsel Şair'le buluşacaktı
Ellerini ellerine alıp
Usulcacık ona
Aşkını fısıldayacaktı

Şaşırmıştı
Bilimsel Şair oradan
Çoktan ayrılmıştı
Günlerce yolunu gözlemiş
Gel diye haber salmıştı
Gelmez artık diye sonunda
Uzaklara
Çok uzaklara kaçmıştı

Yıkılmıştı
Neden sanki biraz daha beklememişti
Oysa seven
Bir ömür boyu beklerdi
Demek ki Bilimsel Şair
Onu gerçekten sevmemişti

Pişmandı
Sonunda suçunu kabullenmişti
Hergün onlarca çağrıya rağmen
Birgün çıkıp gelmemişti
Çok naz aşık usandırır sözü
Bak işte başına gelmişti

Buruktu
Bilimsel Şair'in nereye gittiğini
Sormaya bile cesaret edememişti
Sadece
Kuru bir iyi günler diyebilmişti
Ha bir de
Eğer onu görürsen
Neyse
İş işten çoktan geçmişti

Soğuktu
Tüm şehir buz tutmuştu
Yağmur havası değildi ama
Garip bir kızın gözlerinden
Sağanaklar boşalıyordu