Duygusuzum Ruhsuzum

Ruh yoktur içimde,
Gezerim çıplak bedenimle,
İğne değil cımbız batırsalar derime,
Hissetmem acısını,gülerim delice.
Acı demişken acı,
Bugün çok dertliyim be hancı,
Sevdiğim beni arar olmuş,
Gökyüzünde süzülen kara bulutlardan beni sormuş,
Ne bir haberimi almış,ne bir umut sezmiş,
Demişki duygu yok sevdiğimde,
Olsaydı ben gibi severdi benide.
Anlaşılan pek dertli bu hususta,
Aksini söylemiyorum ruhsuzum/duygusuzum,
Bilmeliki bende bir can taşımaktayım.
Delice gülmem acılardan değil,
Bu benim anatomik yapım.
Hem bu zamana kadar ağladkta ne oldu,
Gözyaşlarımı silen mi bulundu?
Maneviyatı yaşayanlar vardı etrafımda,
Söyle neden birer birer kaybolundu?
Artık ruhum nasırlı,duygularımsa arsız,
Deliyim haddinden deli divane,
Ben ağlarken onlar gülmekte,
Yok babam yok artık sıra bende,
Ağlarsam namerdim,güleceğim delice,
Ağlayan mı gördüm acı biber süreceğim gözlerine.
Zehir zemberek olacağım sözlerimle,
İyi oldukta noldu,
Bütün dertler kederler acılar hep bizi buldu,
Ruhluyduk ozamanlar,duyguda vardı bizde,
Kim uçurdu sanıyorsunki bu bedendeki ruhu?
Ya duygularımı çalıp gidenler kimlerdi?
İçimizdekiler değil mi?
Kusura bakma arkadaş gayrı böyle,
Ne ruh taşırım bedenimde,
Nede bir duyguya yer vardır kanayan içimde.