Ebru-2

bakışların hayat verir
kuşların terkettiği ölümlere
ellerin umut doğurur
dokundukça adaleti gördüğün yerde
-kırmızı kanatlı "elsa" kuşu- na sor
aslın budur...
görmezden geldiğinde ise
durgun bir sudur
geride kalan
haksız bir savaştır ikimizin de haketmediği
öyle bir savaş ki
dört bir yanımızda ayrılık
oyuncak gibi yani--sen böyle derdin--
kırıp kırıp tamir ettiğimiz
ve ne yazıkki tekrar kırdığım...

geçen bulutlara ebru yazdım
usanmadan teker teker
-adını bin kere rüzgara fısıldayarak-
ki adın kutsaldır; adının söylendiği her ağızda
sonra
yağmur yağdı ;her damlada sen
suyla hayat bulan dudakların
yavaşça aktı gözlerimden dudağıma
tanrım; tanrım
seni yaratırken sanki...
ve yaratırken seni...
tanrım yarattığı için seni
bir ömür ibadet ederim
ellerin,gözlerin, varlığın için
nefesimsin
-kesildi-

yorgunsun "haksızlıktan"
-Aydın-lık gözlerinde senin
neden isyandadır ellerin
neden inkar eder gözlerin
kırık bir aynanın da
gökyüzünü kesebildiğini

kurtulacak tutsaklığımız
-ikimizin tam ortasında-
güneşim
"elsam"

geleceğim...