Ecel Teli

Oturmuş ağlıyor belli ki aşık
Yanıyor kalbinde sonsuz bir ışık
Umutla yaşıyor gönlü sarmaşık
Sordum sen kimsin dedi gül güzeli

Bir fincan kahve uzattı ağladı
Hüzünle döndü karalar bağladı
Önce sessizdi sonradan çağladı
Dedi ömrüm oldu bir sevda gazeli

Sustum düşündüm öylece kaldım
Mazinin eteğine varıp ta daldım
O değil sanki ben orada öldüm
Çaldı gül güzelini ecel teli