Eflatun Bakışlı Muamma

Her ses duyumsanacak kadar mühim değil, biliyordu.
Kulaklarına tıkamıştı gecenin laciverdini.
Akşam kızılını dudaklarının çatlağına sürmüş,
Suskunluğu seçmişti eflatun bakışlı muamma...

Denize uzak kırsal bir mekanda Rodrigo'nun gitarı ağlıyordu.
Ben ağlıyordum.
Biliyordum,
Hiç bir kitabın ön sözünde ispatlanamazdı aşkın gerçeği.
Ne kadar sıkıştırılsa da satır aralarındaki cazibeye sevgi,
Dirsek temasından ibaretti günlük yaşananlar.
Ve
Heybende şiir taşımak yetmiyordu gözü aç ruhlar sofrasına.

İzafi düşleri çıkarıyordum uykumun alacakaranlık kuşağından.
Kan ter sevişmesiyle uyanıyordu beden.
Bir daha uyumamak kaydını şerh düşüyordu hayata.
İçsel bir kanama eşliğinde,
Dahası tespit edilmemiş bir boşluğu doldurmaya koyuluyordu
Kader...
Eylül acıyordu avuçlarımda.
Yazdan kalma bir sıcaklık arıyorken beden.
Ayaza çatlıyordu göz yaşlarım.

Gergin bir günün, kötüyüm söylemiyle çalkalanıyordu sabır.
Kısrak uykusundan sıçrıyordu, hışmına hayran.
Soldan bir, sağdan sayamadığım söz yağmuru.
Islanıyordu göz kapaklarım.
Kirpiklerimde taşıdığım umut süzülüyordu yanaklara.
Bir intihar oluyordu adının geçtiği cümle kelam.
Söz susuyordu ağız içlerinde.
Yürek sızısı olabildiğince dilbaz.
Zaman üçe katlıyordu hayatın akışındaki hızı.
Ben dirhem dirhem ölüyordum.
Eflatun bakışlı muamma,
Susuyordu öfkesindeki seri katile.

İyilik meleğinin kanadından tek tüy mü taşıyorsun saçlarında?
İnanmazlar!
İlla puştluk kaleminden batıracaksın sayfanın kalbine.
Az da olsa kullanacaksın bedensel ya da ruhsal coğrafyayı.
Kötü bir adın olacak kurt sofrasında.
Dilinde ahlak,
Gözlerinde masumiyet taşımayacaksın.
İnanmazlar!

Yokluğundaki zemzem suyuyla yıkayacağım bıraktığın ölümü.
Araf'ta hüzzam bir makamda beklenecek gözlerin.
Egzotik bir söylencede adın olmayacak.
Dudaklarındaki akşam kızılına gömeceğim bakışımdaki hüznü.
Avuçlarında gizlediğin imanı alacağım göğsüme.
Toprağına yüz dökeceğim.

Eflatun bakışlı muamma,
Susacak.
Ben konuşacağım.


UĞUR YÜCE