Efsun

Yok derdime çare bulan

elden düşmüş saz telleri

yıldızın sönüşünde çığlık

sensizliğe yoktur bir çare

darmadağın sazımdan

mehtap akseden perde

bir tutam arda kalan gecesinden

melodilerin esiri durgun zaman

dert turkuaz nakışı mavi denizin

dertli gönlüme merhem olan yok

ebediyet gizli buğulu gözlerinde

güller mabedime sarmaş dolaş

bu aşk eski bir yara, ağır bir yük

derdim hazin, son bir muhteşemlik

füsun serpilmiş buz kesilene dek

ne zaman efsunlu halim dinecek

ruhumu esir tutan sevda kaç asır

kızıla çalan ıssızlık yamaca uzanır

vakit ölüm

sararmış ufuk gün batarken

kor toprak kızıl renkle yanan

üstünde mezar köşeleri taştan

ahşap çerçevedeki mor bağlar

kadeh üstüne kadeh günahlar

akan dere kabristan arasından…