Eğreti Gelin

Hâni güzüngülü gülüşün nerde,
Ne yazık sonunda olmuşsun elin.
Şu garip gönlümü düşürdün derde,
Kimbilir nerdesin eğreti gelin.


Taygeldi gızına olmuşsun kuma,
Hasretimi ilmek ilmek dokuma.
Geçti artık son mektubu okuma,
Kimbilir nerdesin eğreti gelin.


Yıllarca arayıp sürdüm izini,
Bulamadım hayâl olan yüzünü.
Dert ortağı ettim güzel kızını,
Kimbilir nerdesin eğreti gelin.


Dediler ki bu yaz izine geldi,
Yüzüme bakmadı sanki bir eldi.
Hasretin bağrımı sinemi deldi,
Kimbilir nerdesin eğreti gelin.


Kader bağlayınca iki kolumu,
Kırıp gittin tutunacak dalımı.
Düz ovada şaşırırken yolumu,
Kimbilir nerdesin eğreti gelin.


Garip koyup deryâlara salınca,
Anadan babadan ayrı kalınca.
Hele bir de intizârı alınca,
Kimbilir nerdesin eğreti gelin.