Ekim Ayı Güldürsün

Eylül ayı dökülen yapraklarla beraber soldurdu yüzümüzü

Yapraklar gibi savrulduk bir o yana, bir bu yana

Güneş yaktı yandırdı bizi

Hava mı yakıcı bir sıcak

Yoksa âşk ateşi mi?

Farkı yok birbirinden

İkisi karıştı birbirine yaktı bizi

Zaman oldu yandık

Zaman oldu boğulduk

Özlemlere yem olduk, solan yüzlerle,,.

Eylül ayı

İstanbul depremiyle korkuttu kalpleri

Bir an içinde eşden, dosttan haber alamadık

Telefonlar çalışmadı, sabıra güç yetmedi

Televizyonda  gördüğümüz  görütülerle korktuk

Dualarla  ibadete sarıldık...

Geldi ekim ayı güldürsün bizleri

Ağlayan gözler ağlamasın gülsün

Özlem, hasret sona ersin 

Gönüller neşe bulsun

Gülmeyen gözler hep gülsün

Esen rüzgar sevgilerle essin

Ferahlandırsın gönülleri

Sevgi, merhamet sarsın kararmış kalpleri

Hava güzelliklerle dolsun

Kaybolsun acılar, kederler

Mutlulukla, sevgiyle sarılsın gönüller...