Ekim Yangınları

Güz yorgunu gözlerimde sisli bir duman
Basamaklar yüksek,yüksünmeden çıkıyorum
Pencere aralığından esen rüzgarlı bir ıslık
Donuk bir havanın seyrine dalıyorum
Güneş soğuğu vururken anlımın çizgilerine
Yılların nede çabuk geçtiğini hatırlıyorum
Son bir bahar daha geldi,kışın kapısına
Ne ilk bahar ilk oluyor, nede son bahar son


Eylül yağmurları yerini, Ekim soğuklarına bırakıyor
Kasımpatılar can atarken güne merhaba demeye
Ayaz yemiş yürekler üşürken, bende yanıyor..


Ekim yangınlarını bilmezsin sen !
Yakıp gittiğin an işte bu andı
Düşen her bir yaprak gibi uzaklaşmıştın
Solmuştum, olduğum yerde donmuştum
Ellerini ellerimden çekip gittiğinde
Sıfırın altında on derece yanmıştım ben

Ozan Özdemir..19 Ekim 2002