Eklips

tahta kılıçlarla rüzgara fırlayan masumlardık

bahtsız ve bağlamsız

balıklama dünyada yer ve gök sevgicikleri ile

felsefenin rezaleti ve bir tutam açlık

düzensizdi bak yalnızlık koridorlarının içi

onlardır tabancalarını gömen rüzgarlara

uğultunun dayanılmazlığı ve bir deprem vuruşu

tutulmayı kalemimle yaşadım ben

geldiler korkunç yağmur burunlarıyla

yarını yok et bir arbede var kayaların da ötesinde

sana karanlık mahzenlerden söz edeyim

soğumuş zincirlere yapışık

ellerle kalp anlamsız

bir ırak kapının

kırık kollarında

boşa geçen yılmaz günler iri ve mahzun

çiziktirimiş kaderimiz

tahta kılıçlarımızla

kederi kör bir kuyuda

zayıf gökyüzüne inanır mısın

ya da çabuk biten elektronik kabuslara

perdeli sevdalara

kısa devre uzun devreye döndü

tutulmanın yakınındayız anlatmama gerek kalmadı arkadaş