Eksik Şiir

Anlamsızca bulanıyor her şey şimdi
Şekiller büyüyüp öylece gidiyor.
Nesneler büyümekte, insanlar küçülmekte
Sen de erimektesin şimdi

Ağaçların gölgesi gölgeme değmekte
Onlar da büyümekte akşam olmakta yani
Oysaki günü yaşamadan geceye karışmak
Soluksuz labirentlerde kalmak gibi

Bir de donukluğum var
Bazı zamanlar kendime kalıyor kendim
Canını çıkartıyorum kendimin hesaplaşıyorum adeta
Sevgilerimi sorguluyorum.

Aklıma geliyor birden onlar
Onlar da büyümekteler nesneler gibi
Niçin acımadılar bir yas perdesi araladılar kalbimde
Tek tek boşalıyor sonra hüzünler

Kaybediyorum sanırım en değerli şeyi
Kim tamamlayacak şimdi bu şiiri