El-veda

Bu son El-Veda deyişim sana,
İnanma! Artık hiçbir yalana,
Ne deselerde hakkımda, hiç kimseye kanma!
Geri dönerim diye bekleme beni.

Bu son busem yanağına,
Belki saklarsın hatıra diye yanağında,
Unutma ki hatıralar bir tür bekleyiş içindir,
Kandırma ama kendini, o son busemdi yanağına.

Bu ilk gözyaşımdı yüreğime,
Kaptırmıştım yalanlarla dolu olan sahte yüreğine,
Sevmeye çalışmıştım seni, ama lakin olmadı,
Çünkü severken yüreğim hep kanla doldu.

Bu son gidişim ölümüneydi,
Yüreğim seni severken o kadar yaralandı ki,
Görmezden geldin hep, inanmadın çektiğim hiçbir acıya,
İşte ölüyorum, artık sadece kara bir topraktayım,
Oysaki sen hep, beni seviyor musun? Diye soruyordun,
Cevap veriyorum; artık anlıyor musun?