Ela Sancılar

Gece gibi sessizken
Perdesi oynamayan mabedimin
Boz sokaklarında
Yazgımın başakları

Almayı bilen gönlümün
Sırrıydı
Saklısında
Gözlerinin uçurum elası
Güneşin denizlere eğildiği
İklimin kadını

İçimi çektim
Duydun
Duymasaydın
Donup ölecektim beklide

Örtmedim
Sızımda girdiğin diplerimin
Yüzünü

Günceme yel üfleyen sesin
Bizli zamanlar düşürdü
Geleceği ektiğin toprağıma

Ağrılarımı emen doğurganlığında
Çatladı kabuklarım
Tamamlandı
Sancılar___________