Elbet

Ağlamıyorum diye, kendimin düştüğünü mü sandınız?
Hani insanlık vardı ya, buraya kadar mıydı andınız?

Eğdik başımızı önünüzde saygıdan, hep mütevazi,
Böyle bir örneği hiç sanmıyorum ki, bulundursun mazi!

Aman dileyene kalkmazdı kılıç, mızrak, silah eskiden,
Aciz gördü mü de şimdilerde, yüceliyor insan, nefsen!

İçimizdeki kutsalı saldık gitti, bilmem meraya mı?
Edepsizleri doldurduk biz, gönüllerdeki saraya mı?

Kol gezmekte ihanet, hayasızlık aşmış insan boyunu,
Elbette bitecek bir gün, şu oynanan aymazlık oyunu!

Üflenecek o sura bir gün, tir tir titreyecek vicdanlar,
Acı çekecek ruh, dört bir yana koşuşturacak insanlar.

O zaman da kandırıp, aldatsana kardeşini, dostunu,
O zaman kurtaramayacak değil mi, namertlik, postunu?