Elde Değil

deniz seviyesinde seviyordun sen beni
sıcak kumların eşliğinde
güneşe yakın aşktı bildiğin
yüzme bilmiyordum
kumdan kale yapmamıştım çocukluğumda
yıkılmamıştım yokluğunun yıktığı kadar
boğulmuştum ama
gideceğim dediğin anda.
bütün müsait duraklarda
seni sevmek için indiğim bir gün daha
yürüyüşünün bıraktığı iz
hayal gücümün tepe bölgesinde gezinir halde
sevgisizliğinden mustarip
ıstırap sayıyordum bütün sıradanlığımla.
uzaktan izleyerek geçirdiğim hayat
bugün yine akşam seansında
hiç izlememişim sanki
gidişini seyrettirdi defalarca
ıslak gözlerimden torpilli oluşundan mı bilmem
kırık kalbimle olan yakınlığında olabilir sebebi
kızamıyordum sana
hayatın dengesiz terazisinde
ağlıyordum suskunca.
sana tepetaklak düşüşlerim vardı
canına minnet, hiç acımadan
şarampole yuvarlıyordu geleceğimizi
gurur denen yapma çiçek.
bakkal defterinde tutuyordu aşkımı kader
bir yerine daha fazla acı yazan bir düzenbaz
ay sonunda itiraz hakkım bile yoktu
neyim varsa alıyordu elimden,
kuru ekmeğe seviyordum seni
katıksız, yüzüne özlem.
denize uzakken de seviyordum seni
yükseklere çıktığında da seviyordum
toprağın bin kat altında da
seviyordum seni.