Elimden Tutmayanım

Gecenin gözleri kan çanağı,

Gölgeler yalnız kalmış.

Yıldızların kaşları çatık,

Sanki, gökyüzüne nefret adanmış.

Korkudan kanlanmış şakaklarım.

Kararmış sokak lambaları,

Yalnız kalmış sokaklarım,

Sanki adımı sayıklıyor kaldırım taşları.

Ağarmış sanki dert dinlemekten,

Koca çınarın saçları.

Hayat sahih, ama hayalim yalan.

Benim derdim belli,

Peki ya devâm ?

Asla affetmez hayatı geride kalan.

Kolay kolay gözyaşı dökmez,

Yalnızlığı sarıp sarmalayan.

Kolay kolay kaybetmez sevdiğini,

Korkularını koruyup kollayan.

Sevgisini mahrum etmez kimseden,

Ölümün soğukluğunu koklayan.

Nefretini içine gömmüştür,

Mutluluğunu toprakta bırakan.

Sevgisini dallardan toplayan.

Sen gözyaşını dökme güzel gözlüm.

Senin gözyaşınla,

Topraktan atan filizi kıskanırım.

Kıskanırım bastığın taşı toprağı.

Yüzüme bir kez daha gülmezsen,

Külfetinle yanarım!

Yakarım kendimle beraber halime ağlayanı.

Yolarım belki sinirden saçlarımı.

Sararım kendimi ateşin duasına.

İlaç olurum belki birilerinin yarasına.

Sevdiğim yanım;

Dizlerim kırık, elimden tutmayanım.