Ellerim Kanda

Yaşamak gözlerimde iki damla yaş.
Gurur ediyor nefsim, eğilmiyor kardaş.
Kırılırken matemim, karanlık gecede,
Ne el kalıyor, ne ayak, ne kol, ne baş.

Başa gelen çekilir miymiş böyle bir anda.
Kapım kendiliğinden kilitleniyor şu anda.
Bir nebze ferahlık dolmuyor içime.
Hasretin yükseliyor, elerim al kanda.

Yıkılıyor, karanlık gecede başıma damım.
Ne uslanmaz yüreğim var, nasıl adamım.
Ölüm gelmiyor bir türlü beklesem de,
Son damlasına kadar akıyor kanım.

Susayan yüreğim ne ile ferahlar.
Akşamlar mekan oldu, gelmiyor sabahlar.
Çaresizlik beni yavaş yavaş bitiriyor
Dört yanımda ağrılar, dilimde ahlar, vahlar.

GECENİN SİTEMİ, 17 Ağustos 2005