Ellerim Vardı Benim

Önce adını rüzgara yazdım.
Sonra delicesine peşinden koştum.
Sanki rüzgardan hızlıymışım gibi.
Dayanmadı örselenmiş yüreğim,
Çözüldü ilmek ilmek.
Söylemiştim sana.
Ölüm üç adım ötemde,
Üç adı ötesi kardan duvar,
Hiç güneş yüzü görmeyecek,
Tövbeli kapısı var.
Darağacım,asılmışın kapısına.
Bedeninden ibaret tokmağı var.
Kapı aralansa üşüyorum,
İlmeğim daralıyor.
Boynum koptu kopacak.
Sahi.....Ellerim vardı benim.
Toprağı,özümü avuçlayıp,
Varlığımdan haberdar olduğum.
Salıverilmişler sağıma,soluma.
Varlığımdan,varlığından habersiz.

Kurtköy,2007