Ellerimizi Açma Vakti

Yüzü Gülistan içi virane ne çok insan var.

Lokman Hekim deva olmaz derindir yaralar.

Feryatlar Arşa yükseldi ki yürek parçalar.

Kim bilir kaç Bebek Anne karnında ağlar.

Biz hep gönlü kalbi kırık bir Nebi (sav) Sevdik.

Sevgisiyle yaralarımızı sarıp iyileştik.

Yalan Dünya buya hep nankörlük gördük.

Bir beden bir yumruk İdik şimdi ise bölündük.

Hep gördük ve bildik ki yolun kaderi Budur.

Zalimler Firavun misali bir gün mutlak boğulur.

Tarihe bakın bunların çöplükleriyle doludur.

Aslı bu faslı bu nesilleri ebter var olan kaybolur.

Hakkı tutup kaldıranlar öyle mi? Bir bakın Hz. Bilal’e.

Halen kulaklarımızı çınlatıyor okuduğu ilk Ezan ile.

Efendimiz (sav) başta olmak üzere anıyor hep Sevgiyle.

Ya Rab ne olur bizleri dahi haşret

O kutlu Nebilerinle.

Gülsün artık makus kaderimiz asırlar geçti aradan.

Cemre misali düşsün artık gönlümüze iman ve Kuran.

Bizleri doğru yoldan ayırma Ey Yüce Yaratan.

Yüzümüzü gönlümüzü eyle Gülistandan kovma bizleri kapından.