Ellerin

tutamadığım elleri öpüp kokluyorum şimdi

yüzüme gözüme bulaşmış ellerini

saçlarım dile gelmiş dertleşir avuçlarınla

ölüm gibi tatlıyım şimdi dizlerinde

öyle bir gömüyorsun ki beni içine

bütün azaplar üzerimde

öylesine güzel acı çekiyorum ki

boşluğumun her karesini dolduruyor gözyaşlarım

her yerime batarken sözlerin

gıkım çıkmıyor biliyorsun

ama yine de söylemiyorsun son sözünü

belki ölmemden korkuyorsun.