Ellerinde Zehirlenmiş Kimliğim

Konuşmaktan bile yorulur oldum,
Bu kadar anlamsız, bu kadar anlayışsız dünyada
Hayallerimin katillerinin böldüğü sessiz gecede,
Bir tek kırık sesleri ve kırma sesleri
Bıçakların

Sessizliği bölen o geceyi ısırmak istiyorum
En zehirli yerinden
Zehir aksın içime, ciğerlerime kadar
Çekeyim istiyorum
Sabaha denk gelen günün ağaran yerinden

Gece zehirlesin beni
En zehirli otlar ile
Hani şu kemoterapi kokan
Kobra yılanının zehirli kokusundan

Aydınlığın hatırına gece
Gecenin hatırına zehir
Ve kâbuslar böler geceyi
Ağrılarımız karnımızda toplanırken
Üst kurul sızılarımız söz sahibi olunca

Sana koşmalar biriktiriyorum her sabah
Güneş tam tepedeyken
Ağrıyan dizlerimle
Sana kavuşmak varsa zehrin ucunda
Ağrılardan masal anlatmayı da öğretirim dizlerime
Karnımda her toplandıklarında

Dokununca sana güneş gibi sıcacık
Ilık bir yaz günü mevsim
Saatlerin geçtiğini anlamak
Geceye kalır.

Geçtim güneşin en dokunaklı saatinden
İçimizdeki zehir
Ellerinde zehirlenmiş kimliğim
Ellerim zaaflarına yenik, kendinden geçme karesinde
Ellerim yok
Ellerin hissettiğim

Bir çocuğun hüzne bulanmış dudakları gibi sevincimiz
Geçici bayram sevinçlerinin hevesleri
Gökte yıldızlar
Yerde deniz
Hangimiz daha mavi
Hangimiz daha deniz
Kim daha çocuk?

Hiçbir savaşı silahlar bilmez
Çocuklar bilir savaşın ne olduğunu
Hiçbir zehir ardında bıraktığı izi bilmez
Zehre karışan bilir
Ölümü biz biliriz biraz
Bir de kurşunlar

Gecenin sessizliğini bölerken hayallerin katil kurşunu
Bir şiir dökülür kalemin en kalın yerinden
Sığmaz kağıtlara
Sığmaz dünyaya yansa da kitaplar
Bir yüreğe yerleşir belki
Suç ortağı kelimeler

Siyahın en kalın rengi
Kalemden dökülen bu şiir
Şiiri işlenen kağıt anlamaz
İşleyen kalem bilir

*
Kurşun sesi böler geceyi
Ve hayaller zehirli bir ottan farksızdır artık
Yaşamaya çalışanlar için


Yirmi Yedi Eylül İki Bin On İki 14 15