Elmanın Mevsimi

Kuşkulu indi gece, sırtıma
İlk, Soru işaretiyle tanıdım cümlemi!.
Kimdi gölgeme, ayaklarını silkeleyen?
Neresiydi, o eskitilmiş yanağının sürgün memleketi?
Ücra sırıtmaların...
Kalabalıksız yankıların, acemi ustası nerede?
Yasal olmayan acıya bulaştın bir kere
Elmanın mevsimi değil ,çık ortaya!.
Göz bebeklerimde, içi boş kundak
Bana, bir masal daha anlat!
İnanayım.

sapanımı çaldın
Kır!
Göğsümde uyuyan, kapalı gözlerinin camlarını
Güneş görmeyen, çocuklar çoğaldı.
Satır atlamak, zor
Annem yok!.
Öğrettiğin son cümleden, virgülden sonra
devam ediyorum...

Üryan satırlarda üşüyen, bir yığın ah'ım var
Kimisi, taze! dalından düştü.
Alırmısın?.