Elveda

acı duygularımla
hırçın feryatlar
bu gönül alev alev tutuştu
odlara yandı
derdi tonla aldım
ağırlaştım
yaşlandım
dudağımdaki ıslaklık
küçücük bir tebessüme kandı
dizlerim titrerken
yüzümde derinleşen çizgiler,bana miras kaldı
zaman yitirdi ömrümüzü
biz zamana yine kucak açarız
yaşlandıkça gönüllerimiz
ömrümüzün geri kalanında
sanmaki gonca gül açarız
tükenirken yaşanan hayat
toparlayamzsın zamanı
kırık dökük virane bir kaç anı
beklenti
yine gelecekten
yeni ümitler zamana bırakılır
zaman insafsızca vurur
aynalar karşımızda
sırnaşıkça durur
siler süpürür kırıkları
her şey bir anda yok olur
silinmiştir izlerin
ilk kapıdan girdin yaşadın
son kapıdan çıktın kapattın
kapanır siyah perde,gözünde
sürgüsü çekilir geçmişin
elveda ömür dersin
istemeden gidersin