Elveda

Korkma, dokunmaz kanına birkaç damla aşk.
Ya sarhoş eder benliğinden,
Ya da pişman eder bensizliğinden.

İlk önce ben ağlarım bu ayrılıktan,
Sonra sen.
Çünkü en büyük pişmanlık,
Aradan zaman geçince anlaşılır.
Su gibi değildir ya o,
Akıp gitmez, hep kalır.

Ama sen bir vedaya sığdırdın beni.
Alışığım kışlara.
El mahkum vedaya,
Elveda!