Elveda

Kaynayan gecelerimde
Köpürürdü yıldızların

Ay ışığında hep gölgesiz dolaştı
Sırtını dönüşün
Yakaladım onu saman yolunda
Konuşmadan yüzüne tükürdüm

Varlığından biblolar yapardım
Yokluğun dağları cebinden çıkarır

Gönderdiğin acılarının elinde bir makas
Sabahtan akşama
Şifon sevinçlerimi keser durur

İmkansızlık bir dilim umudumu rendeler

Uzun dişli umursamazlığın
Derdimin devasını törpüler

Baktım öfkeli güneş sarartacak
Salamura yaptım
Üzümünü sana yedirdiğim bağ yaprağı hayallerimi

Rengini dökmüş çiçeklere
Çizgileri kalın harflerle
Elveda yazdım
Martıları olmayan şehre giden
Vazoların eline tutuşturdum

Artık nehirlerin beli kırılır
Taşıyamaz kızıl denize
Göz pınarımdan kanayan acılarımı

Hıçkırırken vuslatım

Mahşerin rahminde
Kavuşmak üzere

Heceleri sökülmüş mısram
Kafiyeleri çalınmış şiirim
Kavuşmak üzere sevdam