Elveda Demeden

Gecenin saçları düşmüştü yastığımıza
Kadranda nefesini duyduk şeytanın
Gitmemelisiniz dedi penceremize vuran kardelen
Bitmemelisiniz dedi bir kuzgun gökyüzünden
Yürüdük ne çare karabasının içli sesine
Ve girdik firakın virane bahçesine
Elveda demeden

Elveda demedi gözlerin buğuluydu hala
Kapı çekti elinden ben kalakaldım
Söyleyemedim -gidersen ölürüm- asıldı dudağıma
Kuruldu orta yerine gururun darağacı
Bir ömürdü hani dedi arkamızdan yorgan ve yastık
Dinlemedik tuttuk sevdayı sorgusuz astık
Elveda demeden

Göz göze geldi çok zaman bir damla yaş
Bekledi itirafımızı bir çocuğun kalbinden
Sen susadın bana hasretin bir yarısı
Ben sana acıktım hicranın sofrasında
Dön demeliydik dönmemeliydik sözümüzden
Savaştık önce sen düştün sonra ben
Elveda demedin

Fatihalar dön diyor fakat çaresiziz
Çayırlar bitiyor gövdemizden el ele
Toprak sarılmış bize anne kadar sıcak
Sen beni tanıyor musun ya ben seni
Bak artık asırlarca uzakta iki yüzüz
Eyvah nefsimizin kanlı pençesinde ölmüşüz
Elveda demeden