Elveda Diyorum

yaban göklere avuç uzatıp,
yakında "azat "oluyorum.
şeklini verip bir karlı yola,
ruhumu bırakıp öylece orada,
sebebsiz ağlayan kaldırımlara
"ismimle "dönüyorum.
kendimi zamana bırakıp ya da
zamanı bırakıp en uçsuz yolda
yoldaşım, gardaşım, malesef sana
"elveda"diyorum.
gökleri delerek ağlayanlara,
yerleri bilmeden ayak basana,
Adem'e Havva'ya, binlerce cana
"merhaba" diyorum.
içimde masum bir can var iken,
umrumda değil ki binlerce diken.
elinde karanfil bırakıp giden,
üfleyip hayatı semayı seven,
heybetli akşamlara adını veren
"bana" dönüyorum.
beni bulduğum kansız sularda,
dibine dalarken belki de orada,
inan bana gardaşım en kısa anda
"kendime" geliyorum.