Elveda İzmit

Sol tarafımda küllük
Sağ tarafımda bardak
Üzerimde ben misali üşüyen çardak.
Bazen yudumluyorum çayımı,ağır aksak.
Bazen bir nefes sigara...
Seni sevmekle meşgulüm.



Çok şey istememiştim senden,
Sadece sevecektin beni.
Sigaramın dumanındaki tılsım gibi...
Hiç gitmeyen yalnızlığım gibi...



Çok bir şey istememiştim senden.
Sabahlarına yabancı olduğum bu şehri
Seninle sevecektim ben.



Körfezdeki gemilerde olmalıydın sen
Bacalarından süzülmeliydik beraber
Çok bir şey istememiştim senden



Esrar bağımlıları gibi
Herşeye rest çekerek sevmiştim ben seni.
Oysa sadece yanımda kalmalıydın
Kimselere hesap vermeden.



Sol tarafımda küllük,sağ tarafımda bardak
Üstümde ben misali üşüyen çardak
Ve yine seni özleyen ben
Meğer ne çok sevmişim!..



Şimdi bu hastane bahçesinde
Sigaramın dumanıyla ısınmaya çalışırken
Damarlarımdaki ölüm kalım savaşına rağmen
Seni sevmekle meşgulüm



Hani o muhtemel halen parmağımda sandığın yüzük
Bir kutunun içinde uyurken sessizce
Hiç bilmediğim köşelerde
Ve çökerken damarlarımda alyuvarlar
Birer birer
Bir iyilik yaparcasına çektiğim her dumanda
Kapıyorum gözlerimi bu şehre.
Bir elimde kalem yazıyorum
Seni ya da beni,bilinmez.
Yalnızca yazıyorum...




Sıçrıyor bilincim beynimin cephelerinden
Yavaş yavaş kaybediyorum.
Sonbahar Vurmuş İzmit'in sokaklarını
Hiç tanışmadığım botlarımda üşüyorum.
Üzerimde kırmızı siyah bir hırka
Üşüdükçe daha derin çekiyorum sigaramı
Üflüyorum avuçlarıma dumanı
Dumanla ısıtıyorum yokluğunu
Ve yudum yudum içtiğim çayda
Arıyorum sessiz vurgunumu.
İçimi yakarak geçiyor boğazımdan
O an iliklerime kadar iniyorsun sen.
Hani kalmıştın Antalya'nın yıkık dökük sokaklarında?
Yeter!
Şaklama şakaklarımda!
Zaten ölüyorum ben...
Damarlarımda tanıdık bir savaş



Elveda İzmit!..



22.09.2008/22:15
(Kocaeli Devlet Hastanesi)