Emanet

Kör karanlık yaşıyoruz bilmeden.
Karanlık kuyuya taş atmış gibi.
Ağlayan gözleri durup silmeden.
Sanki bin ömürü yaşatmış gibi.

Bazen fırtınalar bazen de boran.
Deli poyraz esti nereye varam?
Bu hayat emanet boşa mı yoram?
Yol yarıyı geçti yaş atmış gibi.

Gencecik fidanlar dikersin boy boy.
İyi yetişmezse vay haline vay.
Ölüm de nimettir gayrı günler say.
Eceli ordular kuşatmış gibi.

Bir gün ölüp musallaya varınca.
Nasıl biri diye İmam sorunca.
Mezarın kazılır dar ve derince.
Gidersin dünyayı boşaltmış gibi.

Mezar taşında bir ismin yazılır.
Sevenlerin varsa biraz üzülür.
Hayat çok kısadır Bağlar bozulur.
Dünyaya dargınsın sataşmış gibi.