Emanetinde Ödünç Rüya

Parşömene saklı kalan dar
Hançerin canı yüzdü
Çizgisine genişleyen alın ize muktedir
-masamda yok bir damla kan-

Bitince
Aşk
Aşk diyor insan

Unut gitsin
- adım hiç -

Parmaklarımda çekişgen hezimet
Bıraktığın kızıl kül çiçekleri
Kınından sıyrılmış minimal kıyının susuzluğu
Duygusunu yitirmiş uyk/usunda
- soğuk - buzul - ayaz -

Nefeste ölüm
Tuza dokunan
-ellerinde benin-

Dağıl!
İki göğüs kafesimin içine
Akan kan asil

Makbulü sedefli ışıltı
Nurundan ateşi kor kılan
Mahlasını almış Filiz
Engin tomurcuk
Dokun/duğum
Deniz'de senin
Gözlerimde yıkansın ay

Kirpiklere saplanır omurgası yırtık balık
-Hangi öd korkuyla kucaklaşmış ki-

Tenim ölümlüdür
-Ruhum senin-

Teyellerinden hicranı söküp
Hafızama yuvalanan arya
Tanrı sesini duydu uzaklardan
Çaldığın lir değil -kalp-
Ufkunda çağlayan rotatif susku
Yapışık bir baskı
Ne kadar da çok dokunmak istiyorum
Sana ıslak

Beklet!
Uzatsın yosundan saçlarını
Havanda
Uçurum
Döven
Ölüm kadar durgun
İçi sırra aksa gölden çok derya

Ömür seyrelti
Yükseklerde kuru rüzgâr damıtmış
Bulutlarda gölge
Tüter
Duman

Tırnaklarımda uzun
Sızlar zaman

Dudak payı bıraktığım hayat
İçimdeki
Dip

Diri bekliyor
Hala

Nerede kırılırsa kalbin

Harflerini de öldür
Gevenden çıkardığım kitre
Ağışa kapandı dil
Alkan yanarsa bil ki kandil

Gecenin hükmü serin
Üşürken bedenim
Gökleri aşındıran sıra kadem
Sarkan ateşin yanaklarında dağlanır zülfün
Eriyen gümüşte ilk yıldız parlar

Bir yüzü sen
Bir yüzü ben